Bambi op het ijs🦌

Enige tijd geleden had ik een afspraak met twee arbeidsdeskundigen van het UWV en wauw wat het een fijn gesprek. Het woord *Werk* werd meteen van tafel geveegd. Hier gingen we het niet over hebben, maar wel over wie ik ben en wat ik zou willen. Dit voelde als een enorme opluchting. Nadat ik het één en ander over mezelf had verteld kreeg één van de arbeidsdeskundigen een ingeving. Ze vertelde dat het UWV (onder andere) samenwerkt met het bedrijf *Hooggevoelig, Heel gewoon* en volgens haar zou dat weleens goed bij mij kunnen passen.

Een week later had ik een afspraak met één van de coaches en ook dit gesprek vond ik heel fijn. Het gesprek vond bij haar thuis plaats en bij binnenkomst voelde ik meteen een *JA*.

Ik ben een intelligente jonge vrouw en ik voel dat er op het gebied van werk echt wel mogelijkheden zijn, maar ik vind het heel spannend. We kwamen samen tot de conclusie dat ik me een *Bambi op het ijs* voel. Ik ken mijn beperkingen, maar vind het moeilijk om mijn mogelijkheden in te schatten en hier ook op te vertrouwen. Wat als het misgaat? Wat als ik het niet aan kan? Wat als...

Samen met haar ga ik een traject van vijf maanden doorlopen, waarin ik mag gaan ontdekken. Wie ben ik? Wat wil ik? Wat kan ik? Wat heb ik nodig? Wat vind ik leuk? Waar word ik blij van? Het zijn allemaal vragen die de revue gaan passeren en waar ik een antwoord op mag gaan vinden. Zonder druk en zonder iets te moeten.

Het begint steeds meer te voelen als een avontuur, een ontdekkingsreis en ik heb er zin in. Wat het uiteindelijke resultaat ook gaat worden, dit proces gaat heel waardevol zijn.