Afgelopen week werd ik geconfronteerd met een situatie, waarover veel mensen zouden zeggen dat ik het los had moeten laten en dat het niet aan mij was om deze last op me te nemen.
Ik heb het geprobeerd, maar ik kon het niet loslaten. Hoe graag ik het ook wilde en mezelf ergens ook gunde, lukte het niet. Het voelde zo onrechtvaardig om weg te kijken van deze situatie en voor mijn gevoel de verantwoordelijkheid af te schuiven. Met alle gevolgen van dien. Ik zou mezelf niet meer in de spiegel kunnen aankijken.
Zouden andere mensen hetzelfde voor mij hebben gedaan? Het antwoord daarop is helaas nee. Ik heb de gevolgen die ik de ander wilde besparen, zelf helaas wel moeten ervaren.
Terwijl de tranen stroomden probeerde ik aan mijn ouders uit te leggen wat de situatie met me deed. Ze namen me serieus, begrepen wat ik bedoelde en samen hebben we gedaan wat voor mij juist voelde.
&
Daar waren de gevoelens van opluchting. Ja, dit was de juiste beslissing en niet veel later werd het ook bevestigd.
De boodschap die deze situatie me wilde geven was dat ik trouw mag blijven aan mezelf en mijn hart mag laten spreken. Ook al zou een ander het misschien anders aanpakken.
🌟 Natascha
Reactie plaatsen
Reacties